MORMONOLOG

  Pandemia COVID-19 odebrała wielu osobom możliwość swobodnego przemieszczania się. Doceniłem w trakcie moich staycations (których było dość sporo od ponad roku) podtrzymanie i odkrycie na nowo więzi z bliskimi – Rodziną i drogimi Przyjaciółmi. Niemniej, dalekie kraje pociągają. Piszę o tym nie tyle w kontekście Pandemii, ale odczuwanych teraz przeze mnie braków w życiu duchowym! Przeglądałem wczoraj mój „sekretny sekretnik” i trafiłem tam na notatkę z 2014 roku, której treść w jakiś sposób odzwierciedla towarzyszącą mi teraz refleksję: Człowiek jedynie intelektualnie lub przez relację do Stwórcy może okazać wdzięczność za Przyrodę. Zasadniczo przejmuje ona raz zachwytem, raz lękiem. Osoba wierząca widzi zaś w przyrodzie bazę jeszcze dwóch refleksji: wdzięczność i bojaźni. (…) Wierzący widzi, jak w Arcydziele Przyrody Boska Trójca objawiła swoje dwie cechy: potęgę i piękno. Cechy raz spójne, a innym razem współistniejące sprzecznie. Ta myśl towarzyszyła mi przy lodowcu Jokulsarlon (ję

Dlaczego przyozdabiacie się tym, co nie ma żadnego żywota, i jeszcze pozwalacie, aby głodni, i potrzebujący, i nadzy, i chorzy, i cierpiący niedolę przechodzili obok was, i nie zwracacie na nich uwagi? Dlaczego budujecie swoje tajemne występki dla zysku, i zmuszacie wdowy i sieroty, aby rozpaczały przed Panem, i aby krew ich zabitych mężów i ojców wołała do Pana z ziemi, aby zemsta spadła na wasze głowy? Oto wisi nad wami miecz zemsty; i wkrótce nadejdzie czas, że pomści On na was krew świętych, albowiem nie zniesie dłużej ich wołania. (Mormon 8,39-41) Przekaz tych wersetów z Księgi Mormona (będącej trzynastą kroniką w całości Księgi Mormona) jest mi bardzo bliski – jest to wezwanie do religijności praktycznej. Bóg nie wzywa nas do bezproduktywnego wymądrzania się o wartościach i filozofii życiowej. Nie wzywa nas do bezproduktywnej pokuty i umartwień. Wzywa do działania na rzecz cierpiących i poszkodowanych. My, święci w dniach ostatnich, bierzemy sobie bardzo do serca żydo