MORMONOLOG

W drugim roku [rządów] króla Dariusza, w pierwszym dniu szóstego miesiąca Pan skierował te słowa przez proroka Aggeusza do Zorobabela, syna Szealtiela, namiestnika Judy, i do arcykapłana Jozuego, syna Josadaka: Tak mówi Pan Zastępów: Ten lud powiada: Jeszcze nie nadszedł czas, aby odbudowywać dom Pański. Wówczas Pan skierował te słowa przez proroka Aggeusza: Czy to jest czas stosowny dla was, by spoczywać w domach wyłożonych płytami, podczas gdy ten dom leży w gruzach? Teraz więc - tak mówi Pan Zastępów: Rozważcie tylko, jak się wam wiedzie! Siejecie wiele, lecz plon macie lichy; przyjmujecie pokarm, lecz nie ma go do sytości; pijecie, lecz nie gasicie pragnienia; okrywacie się, lecz się nie rozgrzewacie; ten, kto pracuje, aby zarobić, pracuje [odkładając] do dziurawego mieszka! Tak mówi Pan Zastępów: Wyjdźcie w góry i sprowadźcie drewno, a budujcie ten dom, bym sobie w nim upodobał i doznał czci - mówi Pan. Księga Aggeusza (1,1-8) Czasami osoba chcąca iść za Chrystusem ma

„ Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia.” (I Kor 1,18) Jako święty w dniach ostatnich jestem często pytany dlaczego na naszych kościelnych budynkach nie ma krzyża. Odpowiem słowami naszych przewodniczących: BO ZBAWICIEL ZMARTWYCHWSTAŁ I ŻYJE. Nie znaczy to że deprecjonujemy znaczenie Krzyża Pańskiego. Wręcz przeciwnie – ten znak jest (a przynajmniej być powinien) nieustannie w sercach świętych. Pochylmy się nad zacytowanym we wstępie fragmentem. Cała Ofiara Chrystusa jest nonsensem dla tych, co nie rozumieją („idą na zatracenie”). Ci, którzy są na drodze zbawienia postrzegają Krzyż jako znak łączności Boga z ludzkością. Stąd wniosek, że moc krzyża nie bierze się z „gapienia się” na symbole, obrazy i krucyfiksy, ale z przyjęcia do serca tej przedziwnej sceny w dziejach wszechświata, która dodaje otuchy. Otucha ta bierze się stąd, że Krzyż Chrystusa oznacza, iż Jego światło (światło Zbawienia) sięga

Jako że dobra materialne mojego ojca były bardzo skąpe musieliśmy pracą rąk zarabiać na życie, najmując się na dniówki i inaczej, jako się zdarzało. Czasami pracowaliśmy na miejscu, czasami poza domem i dzięki nieustannej pracy mogliśmy sobie zapewnić niezły byt – tak w swej autobiograficznej „Historii” Józef wspomina lata dwudzieste XIX wieku. W roku 1825 niespełna dwudziestoletni Józef najął się u Josjasza Stoala (mieszkającego w powiecie Chenango) jako pomocnik przy tworzeniu kopalni srebra w Harmony w stanie Pennsylwania. Józef Smith Junior wraz z pomocnikami kopał w poszukiwaniu srebra przez miesiąc – bez skutku. W obliczu porażki, przekonał Stoala, by zaprzestać dalszej pracy. Wówczas pojawiła się plotka, jakoby Józef był szarlatanem i poszukiwaczem skarbów – opowieść ta jest wciąż popularna wśród wrogów mormonizmu. Młody Smith nie rozstał się jednak ze Stoalem i ich wspólna praca trwała jeszcze przez dwa lata. Józef poznaje Emmę Hale W tym trudnym okresie miał j

Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach. Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: „Pokój i bezpieczeństwo”, tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą. Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, aby ów dzień miał was zaskoczyć jak złodziej. Wszyscy wy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie jesteście synami nocy ani ciemności. Nie śpijmy przeto jak inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi. Ponieważ nie przeznaczył nas Bóg, abyśmy zasłużyli na gniew, ale na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który za nas umarł, abyśmy czy żywi, czy umarli, razem z Nim żyli. Dlatego zachęcajcie się wzajemnie i budujcie jedni drugich, jak to zresztą czynicie. (Pierwszy List do Tesaloniczan 5,1-6.9-11) OK, od razu odczarowuję moją intencję: ŚWIĘCI OSTATNIEJ DYSPENSACJI NIE STRASZĄ KOŃCEM ŚWIATA! Ten po prostu przyjdzie, nastanie w najmniej spodzi