MORMONOLOG

W niedzielę miałem zaszczyt przemawiać podczas Spotkania Sakramentalnego w kaplicy Kościoła w Warszawie. Moje przemówienie było okazją do złożenia świadectwa, a także wyrazów wdzięczności Kościołowi, który przyjął mnie w swe szeregi po piętnastu latach rozważań, studiów teologicznych i poważanych wahań. Byłem bardzo szczęśliwy, gdyż dzisiaj, 27 października, przypadała rocznica mojego Chrztu i na nabożeństwie obecni byli także moi kochani Rodzice i Siostra. Dziękowałem im za ich zrozumienie i serdeczność, którą zawsze okazywali mi w trudnych chwilach. Moje przemówienie dotyczyło Listów Pawła Apostoła do Tytusa i do Filemona i kilkoma refleksjami z tego przemówienia chciałbym się dziś podzielić z Czytelnikiem „Mormonologa”. Rekolekcje Przede mną stanęło nie lada zadanie, jako że w drugim rozdziale Listu do Tytusa Apostoł Paweł upomina nauczających – a zatem także mnie – by „okazywali prawość, powagę, mowę zdrową” (werset 7 i 8). Tak sobie myślę, że słowa te mocno mnie zawstyd

OK, dziś trochę z innej beczki. Mniej teologii – więcej językoznawstwa (i trochę żartu). Muszę od razu zaznaczyć, że jako filologa bolą mnie uszy od tu i tam popełnianych lapsusów językowych moich współwyznawców – ale nie tylko ich. W sytuacji rozmów na poziomie między-religijnym nie mogę oprzeć się wrażeniu, że nie tylko przekręcamy (my, wszyscy Polacy) słowa używane w polszczyźnie (bo o niej mowa!), ale także KOMPLETNIE SIĘ NIE ROZUMIEMY NA PŁASZCZYŹNIE MIĘDZYRELIGIJNEGO SPOTKANIA ze względu na błędy w rozumieniu i używaniu słów. Wybrane przeze mnie przykłady nie są alfabetycznie aranżowane, ani nie świadczą o wymyślonym przeze mnie rankingu błędów. To – jak mówi się dziś – randomowy wybór ;-) niepokalane poczęcie – jest to koncept wzięty z dyskursu katolickiego. Według dogmatyki Kościoła katolickiego Maryja, Matka Jezusa z Nazaretu, została zachowana od grzechu pierworodnego. Tyle oznacza Jej niepokalane poczęcie. Nie oznacza ono (wbrew błędnemu powszechnemu mniemaniu), że M

Mojżesz powiedział do ludu izraelskiego: A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy Pana, Boga waszego, które na was nakładam. Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach powiedzą: Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny. Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję? (Księga Powtórzonego Prawa 4,1-2.6-8) W ostatnich latach i nadal trwa w wielu Kościołach proces przeinterpretowywania, nad-interpretowania, re-interpretowania Pism. Zwalczają się dwie tendencje: rozumienia płytkiego i poszukiwanie wielu den Pisma. Ruch Świętych w Dniach Ostatnich (jako c

ερευνατε τας γραφας οτι υμεις δοκειτε εν αυταις ζωην αιωνιον εχειν και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου. Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie (tak ten fragment tłumaczy Biblia Warszawska). Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo (tak – Biblia Tysiąclecia). Gdy Mojżesz rozmawiał z dziwem, który ukazał się w płonącym krzewie zadał Mu – powiedzmy sobie szczerze – zuchwałe pytanie: Jak Ci na imię? Po chwili COŚ odpowiedziało krótko: JHVH! Znaczyło to tyle co JA JESTEM albo jak wolą inni przekładcy: JA BĘDĘ. Jestem i pewnie zawsze będę przekonany, że idea „boga”, „bogów”, „bogiń” rodzi się w ludzkim umyśle. Człowiek jest ze swej natury istotą niespokojną, lękliwą i podejrzliwą wobec swego losu, a zwłaszcza spraw ostatecznych. Każdy boi się potępienia i klęski. Dziw, który przemówił do Mojżesza, wielkodusznie wziął na siebie tę trudną rolę tak upragn

Wydarzenia ostatnich miesięcy, a szczególnie włączenie kobiet w więcej posług w Kościele, skłania mnie do refleksji nad statusem i rolą kobiet w religii. Moja uwaga kieruje się na jedną z centralnych postaci Pism Świętych – Maryję, Matkę Jezusa. Na początku chciałbym się nieco powtórzyć i nawiązać do jednego z moich ostatnich wpisów z 2018 roku. Współczesny Apostoł, Bruce McConkie, miał kiedyś powiedzieć, że jak jest Jeden Mesjasz, jest też jedna Maryja. Wierzymy, że w pre-egzystencji zaraz po swym Synu była Ona wybrana na tę, która da ciało Pierworodnemu Ojca Niebieskiego. Doktryna nie precyzuje czy sama wyszła inicjatywą, by podjąć się świętej misji. Jak wyglądały jej losy w pre-egzystencji domyślić się można już ze stwierdzenia o Niej z Księgi Mormona: cenne i wybrane naczynie (Księga Almy 7, 10). Tym była w oczach naszego Niebieskiego Ojca – była cenną, pełną wdzięku, najpiękniejszą z dusz kobiecych. Była najświętsza. Jej świętość zawiera się w Jej niezwykłej pokorze – p

Jak czytamy na stornie Deseret News w dniu wczorajszym Pierwsze Prezydium dopuściło kobiety – członkinie Kościoła – do kolejnych posług tradycyjnie zarezerwowanych tylko dla mężczyzn. Od dziś święte będą mogły służyć jako świadkowie chrztów oraz świadkowie obrzędu zapieczętowania małżeństw na wieczność w świątyniach. Z wypowiedzi Prezydenta Kościoła, Russela M. Nelsona, wynika, że nowa regulacja pomoże scalać rodzinę i zbliżać jej członków do siebie. Cieszymy się z tych zmian – stwierdził Prezydent Kościoła. – Wyobraźcie sobie kochająca siostrę służącą jako świadek na chrzcie młodszego brata. Wyobraźcie sobie starsze małżeństwo służące jako świadkowie podczas gdy ich wnuk chrzci ich wnuczkę w zastępstwie za ukochanego zmarłego przodka . Zdaniem Carolyn Homer, członkini Kościoła (aktywistki, działaczki na rzecz praw człowieka z Alexandrii w stanie Virginia), zmiana jest bardzo istotna. Kobiety były świadkami ważnych wydarzeń w życiu Chrystusa – w tym Jego Zmartwychwstani