Według wstępu do samej księgi jest ona „skróconą
kroniką ludu Nefiego oraz Lamanitów”. Księgę (w postaci Złotych Płyt) odkrył na wzgórzu
Cumorah w stanie Nowy Jork i przetłumaczył pod natchnieniem Józef
Smith. Opisuje ona dzieje Lehiego, który uciekł z Jerozolimy ok 600
roku przed naszą erą ku ziemi zwanej dziś Ameryką oraz jego
synów, od których wywodziły się dwa zwaśnione plemiona Nefitów
i Lamanitów. Dostępne dziś egzemplarze zawierają podział na
piętnaście kronik – także zwanych „księgami” - a ich tytuły
zasadniczo pochodzą od imion amerykańskich proroków, którzy byli
ich autorami. Są to zatem:
- Pierwsza Księga Nefiego. Opowiada ona historię Lehiego, ojca Nefiego, Lamana, Lamuela i Samuela. Zawiera opis ucieczki Lehiego i jego synów (wraz rodzinami) z Jerozolimy i ich dotarcie na amerykański kontynent około 600 roku przed nasza erą. Księga zawiera też nauczanie Lehiego przekazane synom oraz cytaty z biblijnej Księgi Izajasza.
- Druga Księga Nefiego. Koncentruje się na życiu syna Lehiego, czyli Nefiego, opowiada o potomkach Nefiego oraz Lamana, którzy to potomkowie z czasem stają się dwoma zwaśnionymi narodami: pobożnych Nefitów i bezbożnych Lamanitów. Kronika ta również zawiera kilka cytatów z Księgi Izajasza.
- Księga Jakuba. Opowiada o początkach nefickiej cywilizacji w Ameryce oraz o pierwszych waśniach Nefitów z Lamanitami.
- Księga Enosa. Jest krótkim osobistym świadectwem jednego z potomków Nefiego, Enosa - historią jego odstępstwa od wiary mojżeszowej i powrotu do religii ojców.
- Księga Jorama. Jest najkrótszą kroniką, zawierającą opis dziejów Nefitów w latach 420-399 przed Chrystusem.
- Księga Omniego. Zawiera opis panowania nad Nefitami królów Mosjasza i Beniamina.
- Słowa Mormona. To zaskakująca księga. Chronologicznie jest jedną z najmłodszych i stanowi interpolację wprowadzoną przez kronikarza, Mormona, pomiędzy księgi starożytne - zawiera refleksje Mormona na temat dziejów Nefitów.
- Księga Mosjasza. Na treść księgi składa się opis dziejów Nefitów między innymi za panowania Mosjasza jak również dłuższa przemowa jego ojca, króla Beniamina do ludu nefickiego, zapowiadająca narodziny Mesjasza w Judei.
- Księga Almy. Najdłuższa z ksiąg. Zgodnie z podtytułem jest to "kronika panowania sędziów, wojen i walk pośród ludu oraz wojny Nefitów z Lamanitami zapisana przez Almę, pierwszego naczelnego sędziego". Księga zawiera także historię nawrócenia niektórych Lamanitów na wiarę mojżeszową, zawiera zapis dysput teologicznych i obejmuje okres 91-55 roku przed naszą erą.
- Księga Helamana. Jak księga Almy zawiera opis konfliktów między Lamanitami a Nefitami jak również proroctwo Lamanity, Samuela, do Nefitów oraz proroctwa zapowiadające przyjście Chrystusa.
- Trzeci Nefi. Zawiera opis ukazania się wielu Nefitom Chrystusa po Jego Zmartwychwstaniu oraz Jego nauki - toteż treściowo bardzo przypomina biblijne ewangelie.
- Czwarty Nefi. Kronika ta opisuje powstanie wspólnoty neficko-lamanickiej, szerzenie się wiary chrześcijańskiej wśród Nefitów i Lamanitów w pierwszych dekadach naszej ery.
- Księga Mormona. Opisuje dzieje Mormona, który starał się utrzymać w wierze chrześcijańskiej Nefitów - powoli oddających się tak od wiary mojżeszowej jak i nauk Chrystusa.
- Księga Etera. Jest wtrąconym pomiędzy nefickie kroniki opisem dziejów Jeredów - starożytnego plemienia, które przybyło na ziemię amerykańską wiele set lat przed Lehim. Kronika ta powstała na podstawie dwudziestu czterech płyt znalezionych przez Limhiego i jego towarzyszy za czasów panowania króla Nefitów, Mosjasza.
- Księga Moroniego. Opisuje powolny upadek cywilizacji nefickiej jak również pouczenia religijne dla osób, które kiedyś, potencjalnie, odnajdą złote płyty.
Rekonstrukcja Złotych Płyt według opisu naocznych świadków (źródło: mormonhub.com)