Prezydent Kościoła Russel M. Nelson o WDZIĘCZNOŚCI (#GiveThanks)

Prezydent Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, Russel M. Nelson (Prorok, Widzący i Objawiciel), w tym dziwnym czasie szalejącej pandemii COVID-19 skierował niedawno piękne orędzie do członków Kościoła i wszystkich ludzi o WDZIĘCZNOŚCI – jako wspaniałym remedium na targające teraz nami uczucia przygnębienia, rozgoryczenia i – co pewnie nie dziwi nikogo – osamotnienia. Podczas przemówienia (transmitowanego przez stronę internetową Kościoła, YouTube oraz dostępną na mediach społecznościowych) wspominał bolesne chwile z własnego życia, które przepełniły jego serce szczególnym smutkiem. Przy tej samej okazji opowiedział o licznych pięknych momentach, za które czuł wdzięczność naszemu Ojcu w Niebie mimo bezsilności i życiowych prób. Zaproponował, by święci na całym świecie wzięli udział w nietypowym challenge'u: każdego dnia umieścić na mediach społecznościowych post lub choćby jedno zdanie o tym, za co są wdzięczni. WDZIĘCZNOŚĆ daje nadzieje, rozwesela, pociesza i sprawia, że mimo łez, trosk, niepokoju i bólu nasze życia rozświetla świadomość pięknego TERAZ i wspaniałego JUTRA.

Podejmując wyzwanie dane Kościołowi Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (#GiveThanks), w moim pierwszym dniu akcji, dziękowałem nie za rzeczy nietypowe, wyjątkowe lub w jakiś sposób niezwykłe. Poczułem silne pragnienie, aby podzielić się wdzięcznością za małą, ale jakże ważną rzecz w moim życiu – za „Starry Night” Vincenta van Gogha. Pozwólcie, że ten wybór (zdawać by się mogło banalny) krótko uzasadnię!

Oryginał obrazu miałem okazję NARESZCIE zobaczyć w muzeum MOMA w Nowym Jorku w 2015 roku. „Starry Night” towarzyszyła mi od dzieciństwa. Zawsze zachwycałem się właśnie tym obrazem – lubiła go też moja Mama. Często, kiedy byłem mały, w domu słuchaliśmy kasety Dona McLeana, który dedykował jedną ze swoich genialnych piosenek (pod tytułem, rzecz jasna, „Starry Night”) właśnie temu arcydziełu holenderskiego malarza. Gdy byłem nastolatkiem często chodził za mną utwór „Killing Me Softly” w wykonaniu Fugees – piosenka (jak się potem zorientowałem) była dedykowana koncertowi McLeana, śpiewającemu swój utwór o obrazie van Gogha Splot życiowych wydarzeń sprawił, że „Starry Night” na dobre skojarzyła mi się z Domem Rodzinnym. Dziś, kiedy mam dołka, po prostu słucham „Starry Night” albo... wyszukuję na dysku moją ulubioną fotografię zrobioną w MOMA

Prezydent Nelson (wspierany przez członków Kościoła jako „Prorok, Widzący i Objawiciel”... a dla mnie prywatnie po prostu Super Człowiek!) zakończył swoje orędzie piękną modlitwą. Jeden jej fragment przemówił do mnie szczególnie:

Nasz Ojcze w Niebie,

jako współpasażerowie na Twojej planecie Ziemi, pokornie modlimy się do Ciebie.

Dziękujemy Ci za życie i za wszystko, co je podtrzymuje.

Dziękujemy Ci za piękno ziemi, porządek we wszechświecie, planetach, gwiazdach

i wszystkim, co ma wieczne znaczenie.

Dziękujemy Ci za Twoje prawa, które nas chronią i prowadzą.

Dziękujemy Ci za miłosierdzie i troskliwą opiekę.

Dziękujemy Ci za nasze rodziny i bliskich, którzy wypełniają nasze życie radością.[1]

 
Sądzę, że w kontekście tych słów, „Starry Night” była dobrym wyborem!
 

[1] Źródło cytatu:

 https://www.thechurchnews.com/leaders-and-ministry/2020-11-20/president-nelson-special-message-gratitude-spiritual-remedy-healing-hope-covid-19-198180 

[data dostępu: 23 listopada 2020]
 

Źródło fotografii: www.thechurchnews.com