Lubię
się powtarzać :-) Czasami jeden wpis to za mało i warto do pewnych
refleksji powrócić, aby nieco je uzupełnić. Jakiś czas temu
pisałem o trynitologii Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w
Dniach Ostatnich. Dziś na chwilę powracam do tych refleksji, aby
skupić się na jednym aspekcie trynitologii. Kim jest dla NAS Duch
Święty.
Spekulatywność
i bezowocność
W
przywoływanym artykule pisałem, że obraz Ducha Świętego w
mormonizmie jest stosunkowo spójny, choć odbiega od koncepcji
typowych dla teologii Kościołów chrześcijańskich głównego
nurtu. Kościół nie dysponuje dokładnym objawieniem dotyczącym
pochodzenia Ducha Świętego od Ojca w Niebie ani tego pochodzenia
nie wyjaśnia. Bruce R. McConckie (apostolat w latach 1972-1985), w
swej publikacji Mormon
Doctrine,
zaznacza, że wszelkie próby wyjaśnienia genezy i przeznaczenia
Ducha Świętego są „spekulatywne i bezowocne” (ang. speculative
and fruitless).[patrz
wpis: Bóg.
Trynitologia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach
Ostatnich
– 22 stycznia 2019]
Manifestacje
Ducha Świętego
Na
tę chwilę, ująwszy wszystkie teksty Kościoła, możemy
wyprowadzić z nich koncepcję Ducha Świętego jako istoty
niezależnej od Ojca i Syna i istoty czysto duchowej, niecielesnej.
Mimo tej ostatniej swej cechy Duch Święty może przyjmować dowolną
postać. I tak na przykład na apostołów starożytnych (bohaterów
Nowego Testamentu) zstępuje w postaci ognistych
języków.
W Dziejach Apostolskich czytamy: Kiedy
nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się
wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba
szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w
którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia,
które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I
wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić
obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. (…) (Dzieje
Apostolskie 2,1-11) Wcześniej, u zarania działalności Jezusa z
Nazaretu, Duch zstępuje na Jezusa jako gołębica
zaraz
po Jego chrzcie w rzece Jordan (Ewangelia Marka 3,13-17). W Księdze
Mormona – a dokładnie w I Księdze Nefiego – czytamy, iż Nefi,
przebywając jeszcze na Bliskim Wschodzie, przed wyruszaniem w podróż
na kontynent zwany dziś Ameryką, widzi Ducha Świętego jako
człowieka
(A
mówiłem do niego jak człowiek do człowieka, bowiem wyglądał jak
człowiek i mówił do mnie jak człowiek do człowieka, jednakże
wiedziałem, że był to Ducha Pana –
I Księga Nefiego 11,11). Ponadto Kościół, podobnie jak inne
wyznania chrześcijańskie, głosi, iż Jezus poczęty został za
sprawą Ducha Świętego w łonie dziewicy Maryi (Ewangelia Łukasza
1,34-35; Księga Almy 7,10). Duch Święty jest tym, który sprawia,
że ludzie poznają Boga, poznają prawdę o Nim, chcą Mu służyć
i uświęcają się. Czytelnik Księgi Mormona dowiaduje się o tym z
ksiąg Almy (13,12) i Moroniego (10,5). Podobnie jak inne Kościoły
chrześcijańskie, Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach
Ostatnich naucza, iż dziewięcioma owocami oddziaływania na
człowieka Ducha Świętego są miłość, radość, pokój,
cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i
opanowanie (List do Galatów 5,22).
Pytania
mojego przyjaciela
Mój
serdeczny kolega, R., poprosił mnie o streszczenie koncepcji Boga w
mormonizmie. Było to podczas luźnej rozmowy, więc trochę plątałem
się w zeznaniach. W końcu skapitulowałem i powiedziałem, że
podeślę mu link do mojego artykułu na ten temat. R. zasypał mnie
później deszczem pytań na temat... Ducha Świętego. Oto niektóre
z tych pytań i moje odpowiedzi:
Jaka
jest natura Ducha Świętego?
Objawione
zostało, że Duch Święty jest istota duchową. Jest Osobą. Wielu
znawców tematu jest zdania, że Duch Boży, mimo iż nie należy Mu
się tytuł zbawiciela (jako że tym jest Jezus z Nazaretu), działa
niejako „zbawca de
facto”.
To On prowadzi nas, strzeże nas, a nasze sumienia pozostają
sanktuarium kontaktu z Nim w trudnych życiowych chwilach.
Kim
jest Duch Święty dla świętych?
Jest
wszelkiej czci godnym Towarzyszem. Jest tym bezdźwięcznym
wewnętrznym głosem, który podpowiada nam jak postępować za
Zbawicielem, jak interpretować Pisma Święte; prowadzi Kościół i
strzeże jego członków. Zawsze podobała mi się następująca
„przyziemna” analogia tłumacząca czym jest Boska Trójca. Jeśli
Świat jest Gospodarstwem Bożym, to Ojciec Niebieski jest jego
Gospodarzem; Syn Boży – jest Namiestnikiem i Zarządcą tego
Gospodarstwa, a Duch? - Duch Święty jest Wiatrem szumiącym w
ogrodach, jest Słońcem, które ogrzewa owoce w sadzie, jest
deszczem, który oczyszcza i nawadnia ogród, jest Zastępem
żniwiarzy posłanym na pole, jest Zastępem sług dbającym o
gospodarstwo. Taka analogia uzmysławia nam, że Duch Święty pełni
rolę służebną wobec Ojca Niebieskiego, ale też uzasadnia należną
Mu cześć.
Czy
Pierworodny Syn Ojca Niebieskiego i Duch Święty to bracia?
Nie
zupełnie. Obaj swój początek mają w Ojcu, ale Duch Święty –
mimo swych manifestacji – nie stał się człowiekiem lub namacalną
istota z krwi i kości tak, aby można było mówić o materialnym
pokrewieństwie Syna i Ducha. Osobiście wiele wyjaśniło mi czym
jest Duch Święty w relacji do Ojca Niebieskiego i Syna Bożego, gdy
obejrzałem film Chata
(reż. Stuart Hazeldine, 2017). Gdy główny bohater wchodzi do
szałasu, gdzie skonfrontować ma się z radościami i traumami swego
życia, towarzyszy mu Ojciec Niebieski, a Syn i Duch wychodzą przed
Ojca Niebieskiego jakby byli jego Prawą i Lewą ręką i otwierają
przed Ojcem i głównym bohaterem dwoje drzwi szałasu. Również we
wczesnym chrześcijaństwie (niedługo po śmierci apostołów
starożytnych) popularne było obrazowanie Boskiej Trójcy jako Ojca,
którego lewą i prawą dłonią są dwie pozostałe Osoby.
Jak
działa Duch Święty?
Jak
już pisałem sanktuarium naszej komunikacji z Duchem jest nasze
sumienie. Gdy dbamy o nie i dokładamy starań, by jak każda nasza
część ciała i psychiczna zdolność było ono zdrowe, Duch Święty
komunikować się będzie z nami właśnie przez sumienie.
Czy
modlicie się do Ducha Świętego?
Nie.
Modlimy się w Duchu Świętym i według Jego podszeptów do Ojca
Niebieskiego w Imię Syna Bożego. Osobiście jednak jestem zdania,
że Duch widzi i słyszy nas a nie tylko do nas przemawia. Nie widzę
więc przeciwwskazań, by adresować do Niego ciągłą prośbę:
bądź ze mną, przyjdź i prowadź mnie.
Źródło
obrazu: 123RF.com