MORMONOLOG

Jak opowiadałem w niedawnej ROZMOWIE Z AGNIESZKĄ dla mnie osobiście fajnymi wzorami do naśladowania poza Chrystusem są: Abraham i Maryja. Abraham był bardzo serdecznym człowiekiem, który doświadczył wspaniałej miłości Bożej. Dlatego przeraziło go to, że Bóg przemówił do niego w rejestrze jego pogańskich ziomków i kazał poświęcić syna (oczywiście prawdziwy Bó g jest miłosierny i ta historia potem dobrze się skończyła). Maryja dlatego, że robiła to, co mogła, by realizować Boży plan w swoim życiu. Wszystko, co się wokół niej działo, rozważała w swoim sercu, choć nie rozumiała wszystkiego. I potrafiła jak jej praojciec, Jakub-Izrael (ten, o którym mówiło Pismo, że zmagał się z Bogiem i zwyciężył) postawić na swoim! Jezus na weselu w Kanie jej powiedział mniej więcej coś w stylu: Nie teraz – zajęty jestem, brak wina to nie nasza sprawa . A ona – swoje. Swoje – ale w dobrym, altruistycznym celu. Do sług powiedziała piękne zdanie o Chrystusie: zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie . D

Wezwani jesteśmy do tego, by doskonalić się każdego dnia! Uff... Orka na ugorze! Być może. Każdy z nas ma inny temperament, inną historię, problemy i radości. By temu wszystkiemu się przyjrzeć, a zarazem złapać do życia trochę twórczego dystansu w sukurs przyjść nam może prowadzenie Dziennika Duchowego. Ja swój prowadzę od 2015 roku. Moje „Ja” z początku w niczym nie przypomina mojego obecnego „Ja”. I to jest właśnie super! Miło jest przyjrzeć się swojej ewolucji i nabrać nadziei, że kiedyś będzie się deczko lepszym niż dziś. W samorozwoju o niebo lepiej niż nie jedna auto-psychoanaliza pomóc może szczery notatnik uczuć, refleksji i Bożych podszeptów. Dzisiaj chciałbym podzielić się praktyką duchową jaką jest prowadzenie dziennika uczuć – lub jak kto woli „dziennika duchowego”. Zainteresowanym chciałbym przedstawić siedem rad na dobry początek realizowania takiej praktyki. Rada 1. Staraj się pisać codziennie (i odręcznie) Dobry dziennik duchowy prowadzony jest systematyc

Jan Paweł Skupiński: Czy według Pism Bóg jest miłosierny? Agnieszka Ilnicka: To jest skomplikowane pytanie Dlatego je zadaję. Wiem, że nie zadajesz nieskomplikowanych pytań... To zależy. Są takie momenty, gdy Bóg jest miłosierny. Zacznijmy w ogóle od samego początku, od Adama i Ewy, a właściwie jeszcze przed Adamem i Ewą. Bóg stworzył plan, który zakładał, że będziemy musieli popełniać błędy i w związku z tym, zdając sobie z tego sprawę , dał nam sposób, byśmy nie musieli płacić za te błędy, bo to nie nasza wina. On tak ten plan ułożył i On chce w jakimś sensie ponieść konsekwencje – ofiarując swojego Syna. To jest bardzo miłosierne. Natomiast w Pismach są takie momenty, gdy Bóg ma swoje chwile gniewu, karze ludzi, mówi do ludzi w sposób, który mi nie wydaje się miłosierny. Pamiętam, że jak kiedyś prowadziłem rozmowę z Grzegorzem, mój rozmówca powiedział mi, że zrobił eksperyment. Poprosił kolegę należącego do innej denominacji, by przeczytał fragment, gdzie Bóg wy